خارج کردن میوم میو مکتومی

میوم رحمی:

میوم‌های رحمی شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم در زنان سنین باروری می‌باشد
میوم‌ها تومورهای عضلانی ساده هستند که از دیواره رحم منشا گرفته و می‌توانند منفرد یا متعدد باشند. تقریباً 25% زنان بالای 35 سال میوم رحمی دارند. اغلب میوم‌ها در داخل دیواره رحم(اینترامورال) رشد کرده یا به سمت خارجی دیواره رحم برجسته می‌گردند(ساب سروزال) و تاثیری در باروری و حاملگی ندارند. در واقع برداشتن این میوم‌ها ضرورت نداشته و مشکلات بیشتری از جمله چسبندگی یا بسته شدن لوله‌ها خواهد شد. میومهای خیلی بزرگ نیاز به جراحی و برداشتن دارند که این عمل در حین عمل میومکتومی انجام می‌شود. میومکتومی می‌تواند از طریق لاپاراسکوپی یا جراحی باز انجام شود. میوم‌هایی که بداخل رحم و اندومتر برجسته می‌شوند(ساب موکوزال) می‌نامند و معمولاً این نوع با تداخل در محل لانه‌گزینی جفت منجر به نازائی و سقط می‌گردد که در این صورت می‌توان میوم را از طریق هیستروسکوپی خارج کرد. در مواقعی که میوم خیلی بزرگ است و درآوردن آن ممکن است با خونریزی فراوان یا حتی گاهی منجر به خروج رحم گردد قبل از اقدام به جراحی از تزریق داروی آگونیست GnRH به نام دکاپپتیل یا دیفرلین استفاده می‌شود. معمولاً با توجه به احتمال رشد میوم به بیماران توصیه می‌شود که هر چه سریعتر پس از عمل جراحی باردار شوند.

روشهای تشخیص ودرمان

اولین نشانه های میوم رحمی می تواند طی معاینه روتین لگنی شناخته شود. تعدادی از تستهای دیگر شامل:

ـ سونوگرافی 

-لاپاروسکوپی

ـ هیستروسکوپی

ـ هیستروسالپنگرگرافی

ـ سونو هیستروگرافی

 

 

تستهای تصویربرداری مانند MRI و CTSCAN بندرت برای تشخیص میوم بکار می رود. تعدادی از آنها برای بررسی سیر رشد میومها طی زمان بکار می رود.
درمان
میومهایی که علامتی ندارد یا کوچک هستند یا نزدیک سن یائسگی هستند اغلب نیازی به درمان ندارند.

علائمی که نیاز به درمان دارند شامل:

 

ـ دوره های قاعدگی شدید یا دردناک که ایجاد کم خونی کند یا در فعالیت خانم اشکال ایجاد کند.

 

ـ خونریزی بین دوره قاعدگی

ـ وقتی که مشکوک باشیم که توده میوم است یا نوع دیگری از تومور مانند توده تخمدان

ـ افزایش سریع در رشد میوم

ـ نازایی

ـ درد لگنی

درمان دارویی

داروها می تواند میزان خونریزی و درد قاعدگی ناشی از میوم را کاهش دهد .اما آنها نمی تواند رشد میوم را متوقف کند. و معمولا دیرتر جراحی انجام می شود.

داروها شامل:

ـ قرص ضد باردرای که برای کنترل خونریزی شدید و درد قاعدگی بکار می رود.

ـ GNRH آگونیست که قاعدگی را متوقف کرده و باعث چروکیدگی میوم می شود آنها گاهی قبل از جراحی بکار می رود تا خطر خونریزی را کم کند.اما این داروها چون عوارض جانبی دارد فقط برای دوره کوتاه کمتر از 6 ماه مصرف می شود . و مدتی بعد از قطع این دارو سایز میوم دوباره به سایز قبلی بر می گردد.

ـ IUD حاوی پروژسترون ـ برای میومهایی بکار می رود که محوطه داخل رحم را بهم نریخته باشد . که میزان خونریزی و درد قاعدگی را کم می کند.

درمان جراحی

میومکتومی ـ نوعی جراحی که فقط میوم را خارج می کند اما رحم حفظ می شود. در زنانی که تمایل به حفظ باروری دارند بکار می رود . در بیمارانی که کاندید استفاده از روش درمانی جراحی هستند یکی از روش‌های قابل انتخاب میومکتومی با لاپاراسکوپ می‌باشد مزیت این روش نسبت به روش لاپاراتومی شانس تشکیل چسبندگی کم‌تر، دوره بستری کوتاه‌تر و نیاز کم‌تر به مسکن در دوره پس از عمل داردمیوم بعد از جراحی مجدد رشد نمی کند اما ممکن است در محل جدید میوم دیگری رشد کند.و در نتیجه جراحی دیگری نیاز شود.
هیسرکتومی ـ در این جراحی رحم خارج می شود .تخمدانها می تواند خارج شود یا نشود. وقتی درمانهای دیگر موثر نباشد یا امکان پذیر نباشد یا وقتی میوم خیلی بزرگ باشد ،این نوع جراحی بکار می رود.

درمانهای دیگر

هیستروسکوپی ـ برای میومهایی بکار می رود که در درون محوطه رحم هستند. از یک وسیله برش با قدرت الکتریکی یا لیزر برای تخریب میوم استفاده می شود .
تخریب پوشش رحم ـ در موارد میوم کوچکتر از 3 سانت بکار می رود.
آمبولیزه کردن شریان رحمی ـ مواد خاصی داخل عروق خونی تزریق می شود که رحم را خونرسانی می کند. که این کار خونرسانی میوم را قطع کرده و آن راچروکیده می کند .
جراحی توسط امواج صوتی با هدایت MRI