میوم‌های رحمی شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم در زنان سنین باروری می‌باشد. میوم‌ها تومورهای عضلانی ساده هستند که از دیواره رحم منشا گرفته و می‌توانند منفرد یا متعدد باشند. تقریباً 25% زنان بالای 35 سال میوم رحمی دارند. اغلب میوم‌ها در داخل دیواره رحم (اینترامورال) رشد کرده یا به سمت خارجی دیواره رحم برجسته می‌گردند (ساب سروزال) و تاثیری در باروری و حاملگی ندارند. در واقع برداشتن این میوم‌ها ضرورت نداشته و مشکلات بیشتری از جمله چسبندگی یا بسته شدن لوله‌ها خواهد شد. میومهای خیلی بزرگ نیاز به جراحی و برداشتن دارند که این عمل در حین عمل میومکتومی انجام می‌شود. میومکتومی می‌تواند از طریق لاپاراسکوپی یا جراحی باز انجام شود. میوم‌هایی که بداخل رحم و اندومتر برجسته می‌شوند (ساب موکوزال) می‌نامند و معمولاً این نوع با تداخل در محل لانه‌گزینی جفت منجر به نازائی و سقط می‌گردد که در این صورت می‌توان میوم را از طریق هیستروسکوپی خارج کرد. در مواقعی که میوم خیلی بزرگ است و درآوردن آن ممکن است با خونریزی فراوان یا حتی گاهی منجر به خروج رحم گردد قبل از اقدام به جراحی از تزریق داروی آگونیست GnRH به نام دکاپپتیل یا دیفرلین استفاده می‌شود. معمولاً با توجه به احتمال رشد میوم به بیماران توصیه می‌شود که هر چه سریعتر پس از عمل جراحی باردار شوند.

اولین نشانه‌های میوم رحمی می‌تواند طی معاینه روتین لگنی شناخته شود. تعدادی از تست‌های دیگر شامل:

• سونوگرافی
• لاپاروسکوپی
• هیستروسکوپی
• هیستروسالپنگرگرافی
• سونو هیستروگرافی

تست‌های تصویربرداری مانند MRI و CTSCAN بندرت برای تشخیص میوم بکار می‌رود. تعدادی از آنها برای بررسی سیر رشد میوم‌ها طی زمان بکار می‌رود.

میوم‌هایی که علامتی ندارد یا کوچک هستند یا نزدیک سن یائسگی هستند اغلب نیازی به درمان ندارند.

علائمی که نیاز به درمان دارند شامل:

• دوره‌های قاعدگی شدید یا دردناک که ایجاد کم‌خونی کند یا در فعالیت خانم اشکال ایجاد کند.
• خونریزی بین دوره قاعدگی
• وقتی که مشکوک باشیم که توده میوم است یا نوع دیگری از تومور مانند توده تخمدان
• افزایش سریع در رشد میوم
• نازایی
• درد لگنی

داروها می‌تواند میزان خونریزی و درد قاعدگی ناشی از میوم را کاهش دهد. اما آنها نمی‌تواند رشد میوم را متوقف کند و معمولاً دیرتر جراحی انجام می‌شود.

• قرص ضد باردرای که برای کنترل خونریزی شدید و درد قاعدگی بکار می‌رود.
• GNRH آگونیست که قاعدگی را متوقف کرده و باعث چروکیدگی میوم می‌شود. آنها گاهی قبل از جراحی بکار می‌رود تا خطر خونریزی را کم کند. اما این داروها چون عوارض جانبی دارند فقط برای دوره کوتاه کمتر از 6 ماه مصرف می‌شود و مدتی بعد از قطع این دارو سایز میوم دوباره به سایز قبلی بر می‌گردد.
• IUD حاوی پروژسترون - برای میومهایی بکار می‌رود که محوطه داخل رحم را بهم نریخته باشد که میزان خونریزی و درد قاعدگی را کم می‌کند.

میومکتومی - نوعی جراحی که فقط میوم را خارج می‌کند اما رحم حفظ می‌شود. در زنانی که تمایل به حفظ باروری دارند بکار می‌رود. در بیمارانی که کاندید استفاده از روش درمانی جراحی هستند یکی از روش‌های قابل انتخاب میومکتومی با لاپاراسکوپی می‌باشد مزیت این روش نسبت به روش لاپاراتومی شانس تشکیل چسبندگی کم‌تر، دوره بستری کوتاه‌تر و نیاز کم‌تر به مسکن در دوره پس از عمل دارد. میوم بعد از جراحی مجدد رشد نمی‌کند اما ممکن است در محل جدید میوم دیگری رشد کند و در نتیجه جراحی دیگری نیاز شود.

هیسترکتومی - در این جراحی رحم خارج می‌شود. تخمدانها می‌تواند خارج شود یا نشود. وقتی درمانهای دیگر موثر نباشد یا امکان پذیر نباشد یا وقتی میوم خیلی بزرگ باشد، این نوع جراحی بکار می‌رود.

هیستروسکوپی - برای میومهایی بکار می‌رود که در درون محوطه رحم هستند. از یک وسیله برش با قدرت الکتریکی یا لیزر برای تخریب میوم استفاده می‌شود.

تخریب پوشش رحم - در موارد میوم کوچکتر از 3 سانت بکار می‌رود.

آمبولیزه کردن شریان رحمی - مواد خاصی داخل عروق خونی تزریق می‌شود که رحم را خونرسانی می‌کند. که این کار خونرسانی میوم را قطع کرده و آن را چروکیده می‌کند.

جراحی توسط امواج صوتی با هدایت MRI